เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2565 หน่วยงานสถิติแคนาดาได้ประกาศตัวเลขเงินเฟ้อล่าสุด ณ เดือนธันวาคม 2564 พุ่งทะยานที่ระดับ 4.8% นับว่าเป็นอัตราเงินเฟ้อสูงสุดในรอบ 30 ปี (วิกฤตเงินเฟ้อครั้งก่อนหน้านี้ ได้พีคในช่วงปี 2534 ที่ระดับ 5.6%) ทั้งนี้สัญญาณเงินเฟ้อในแคนาดาได้เริ่มก่อตัวตั้งแต่ช่วงกลางปี 2564 ที่อัตราเงินเฟ้อรายเดือนได้ขยายตัวเกินกรอบเงินเฟ้อที่ธนาคารแห่งชาติแคนาดาตั้งไว้ที่ระดับ 2.0% ในขณะนั้นภาครัฐแคนาดามองว่าเป็นภาวะเงินเฟ้อชั่วคราว และคาดว่าจะมีการปรับสมดุลระหว่างดีมานด์และซับพลายในช่วงปลายปี 2564 อย่างไรก็ตามหลังจากที่แคนาดามีการปิด/เมือง ถึง 5 ครั้งในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา ที่ส่งผล “ช็อค” ไปทั้งระบบห่วงโซ่อุปทาน (Supply Chain) ตั้งแต่กำลังการผลิตของแต่ละโรงงานลดลง (พนักงานต้องมีการกักตัวเนื่องจากติดไวรัส) ที่ผู้ผลิตโรงงานส่วนใหญ่ในแคนาดาไม่สามารถดำเนินการได้อย่าง “ปรกติ” ได้ส่งกระทบต่อการผลิต การส่งมอบสินค้า เกิดปัญหาสินค้าขาดแคลนภายในห้าง การขาดแคลนแรงงาน ซึ่งเป็นปัญหาที่ซับซ้อนหลายชั้นในระบบห่วงโซ่อุปทาน รวมไปถึงปัญหาด้านโลจิสติกส์ การขนส่งสินค้า ในขณะที่ดีมานต์ ความต้องการสินค้าในฝั่งผู้บริโภคได้ฟื้นตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว ทั้งจาก Pent-up Demand และการช่วยเหลือการอัดฉีดเงินจากภาครัฐไปสู่ผู้บริโภคและภาคเศรษฐกิจ ส่งผลให้ดีมานต์ฟื้นตัวได้แรงและเร็วกว่าที่ฝั่งซับพลายจะฟื้นตัวได้เท่าทัน ก่อให้ราคาสินค้าเกือบทุกหมวดได้มีการปรับตามต้นทุน (Cost Push) และดีมานต์ที่เพิ่มขึ้น (Demand Pull) ที่นักวิเคราะห์คาดว่าสัญญาณเงินเฟ้อในครั้งนี้อาจ จะลากยาวไปอีกอย่างน้อย 6-9 เดือนในปี 2565....

อ่านต่อ คลิกที่นี่